Eerste werkweek
Blijf op de hoogte en volg Marloes
14 April 2018 | Zuid-Afrika, Canzibe
Zo de eerste echte werk week zit erop.
Maandag had mijn huisgenoot zee met wie ik samenwerk een meeting ver weg in het xosa (taal die ze hier speken) en aangezien ik de taal van de klikjes en klakjes niet eigen ben en heel erg last heb van wagenziekte ben ik maar thuis gebleven. Ik heb me bezig gehouden met het maken van een folder over HIV en dit Was voor mij ook zeer leerzaam omdat het informatie bevatte die ik nog niet wist. De bedoeling Is om deze folder uit te delen als hulpmiddel bij de voorlichting die We geven.
Op dinsdag gingen We al vroeg weg en We moesten met taxi's naar de de kliniek een uurtje verder op om daar voorlichting te geven en mensen de HIV test af te nemen.
De taxi Was al een hele ervaring opzich over de verschrikkelijke weg. Tot nu toe regent het elke avond en nacht dus de weg word er ook niet echt beter op.
De taxi word volgestopt met mensen en onderweg worden er mensen afgedropt en weer opgepikt.
Eenmaal aangekomen in de kliniek moesten We in overleg met de hoofdverpleegkundige of We ons verhaal mochten doen en de spullen mochten gebruiken voor testen. Zee Is er al aardig goed bekend dus al gauw hadden We ons eigen kantoor.
In de kliniek gingen We in het midden staan van alle wachtende mensen en stelde ons beiden voor. We gaven uitleg over HIV en waarom iedereen zich moest laten testen. En dan maar wachten in kantoor of er mensen zouden komen. Meestal komen er stuk of 10 zijn zee. Nou het liep echt best storm na 5 min. Sommige waren al eerder getest en indien negatief word deze test dan elke 3 maanden herhaald en sommige werden voor de 1e keer getest. Zelfs kleine kinderen heb ik mogen testen. Zee gaf opnieuw basis uitleg over alle informatie omtrent HIV. Ik gaf uitleg over de test en wat ik ging doen. En voerde dan de testen uit. Vaak waren ze gelukkig negatief maar helaas ook wel positief en dat Is best lastig want je geeft iemand een diagnose voor het leven. Zee probeer ze zo goed mogelijk te begeleiden in dit proces.
Ik vond het heftig maar ook fijn om praktisch bezig te kunnen zijn.
Aangezien ik de taal en cultuur niet optimaal beheers Is het soms lastig om voorlichting te geven maar praktische dingen kan ik altijd.
Op woensdag ben ik een dag met de ergotherapeut en fysiotherapeut meegeweest.
Zee heeft op woensdag altijd een office Day en jammer genoeg zijn de contacten nog niet zo goed dat ik mee kan draaien in het ziekenhuis maar de ergo en fysio zijn jonge mensen en ik had contacten gelegd vorige week dus ik mocht een dagje meelopen.
Ik heb hierdoor goed binnen kunnen kijken in het ziekenhuis.
Je moet je een soort grote open ruimte voorstellen met verschillende huisjes. 1 huisje Is voor opname daar meld de patiënt zich aan en word er gescreend door wie hij gezien moet worden. Dan gaan ze in een lange rij wachten en de dokter begint bij de persoon die er als 1e Was en zo naar de 2e etc. Dus hoe eerder je er bent hoe meer kans je hebt dat de dokter je kan beoordelen. Dus geen afspraaktijden.
Er Is een apart gebouw voor vrouwen opnamens en mannen. Dus als je moet blijven en word opgenomen ga je daar heen.
Kinderen zijn ook apart.
Ze hebben een operatie kamer waar ze eigenlijk alleen keizersnede doen. Grote operatie gaan naar groot ziekenhuis in umtata. De ergo/fysiotherapeut doet eerst bezoekers op de afdeling en helpt patienten waar nodig. En dan ziet ze "poliklinisch" patiënten. Ondertussen zijn ze ook gedeeltelijk dokter en diëtiste omdat er niet genoeg mensen zijn.
Mijn hart breekt wel even als je dat soort dingen ziet. Een man die door een raam Was gegaan met zijn arm en zenuwen beschadig heeft moet eigenlijk gelijk worden geopereerd om wat te redden maar de traumachirurg heeft pas woensdag over een week plek. Wat uiteindelijk betekent als het niet sneller gebeurt dat de arm geamputeerd moet worden.
Een jongetje met HIV die 18kg weegt die eruit ziet als 7 maar uiteindelijk 15 blijkt te zijn
Wat hebben wij het dan toch goed qua zorg ook.
Ik werk met liefde in het ziekenhuis waar We van alle gemakken voorzien zijn en toch klaag ik regelmatig als iets op Is en ik naar beneden moet om het uit het magazijn te halen. Maar als je ziet dat ze hier verbanden moet wassen en hergebruiken en een zeecontainer als motuarium tjah dan hebben wij in Nederland echt niet te klagen. De verhalen die je hier hoort breken je hart maar het mooie Is dat de mensen de hulp waarderen en dankbaar zijn. Woensdag Was een mooie dankbare dag. Veel om dankbaar voor te zijn voor ons Nederlanders.
Donderdag hebben We patiënten die gescreend waren door grace vision (organistie die mensen helpt met oogproblemen in het ziekenhuis) gebracht naar het grote ziekenhuis in de buurt (ongeveer 1.5uur met de auto) en hen daar geholpen om in te schrijven etc . Deze mensen krijgen een staaroperatie en halen We dan zaterdag weer op.
In de ochtend heb ik donderdag op de kleuterschool op het terrein meegeholpen. Ik heb bijbelverhalen verteld en liedjes gezongen dat vonden de kinderen erg leuk.
Op vrijdag hebben We opnieuw huisbezoeken gedaan. Ik ben daar een attractie , verschillende mensen willen op de foto en ik krijg complimenten over mijn mooie "afrikaanse" uiterlijk voor zo'n witte vrouw hahaha.. het blijft een interresant land om als blonde vrouw naar toe te gaan ;).
Ondertussen heb ik al geleerd hoe ik goedendag zeg en vraag hoe het gaat in xosa. Zee en haar vriendin helpen me hier graag en vinden het leuk om samen te oefenen. Dit stellen de Afrikanan zeer op prijs en het geeft mij mogelijkheid tot contacten.
Maandag had mijn huisgenoot zee met wie ik samenwerk een meeting ver weg in het xosa (taal die ze hier speken) en aangezien ik de taal van de klikjes en klakjes niet eigen ben en heel erg last heb van wagenziekte ben ik maar thuis gebleven. Ik heb me bezig gehouden met het maken van een folder over HIV en dit Was voor mij ook zeer leerzaam omdat het informatie bevatte die ik nog niet wist. De bedoeling Is om deze folder uit te delen als hulpmiddel bij de voorlichting die We geven.
Op dinsdag gingen We al vroeg weg en We moesten met taxi's naar de de kliniek een uurtje verder op om daar voorlichting te geven en mensen de HIV test af te nemen.
De taxi Was al een hele ervaring opzich over de verschrikkelijke weg. Tot nu toe regent het elke avond en nacht dus de weg word er ook niet echt beter op.
De taxi word volgestopt met mensen en onderweg worden er mensen afgedropt en weer opgepikt.
Eenmaal aangekomen in de kliniek moesten We in overleg met de hoofdverpleegkundige of We ons verhaal mochten doen en de spullen mochten gebruiken voor testen. Zee Is er al aardig goed bekend dus al gauw hadden We ons eigen kantoor.
In de kliniek gingen We in het midden staan van alle wachtende mensen en stelde ons beiden voor. We gaven uitleg over HIV en waarom iedereen zich moest laten testen. En dan maar wachten in kantoor of er mensen zouden komen. Meestal komen er stuk of 10 zijn zee. Nou het liep echt best storm na 5 min. Sommige waren al eerder getest en indien negatief word deze test dan elke 3 maanden herhaald en sommige werden voor de 1e keer getest. Zelfs kleine kinderen heb ik mogen testen. Zee gaf opnieuw basis uitleg over alle informatie omtrent HIV. Ik gaf uitleg over de test en wat ik ging doen. En voerde dan de testen uit. Vaak waren ze gelukkig negatief maar helaas ook wel positief en dat Is best lastig want je geeft iemand een diagnose voor het leven. Zee probeer ze zo goed mogelijk te begeleiden in dit proces.
Ik vond het heftig maar ook fijn om praktisch bezig te kunnen zijn.
Aangezien ik de taal en cultuur niet optimaal beheers Is het soms lastig om voorlichting te geven maar praktische dingen kan ik altijd.
Op woensdag ben ik een dag met de ergotherapeut en fysiotherapeut meegeweest.
Zee heeft op woensdag altijd een office Day en jammer genoeg zijn de contacten nog niet zo goed dat ik mee kan draaien in het ziekenhuis maar de ergo en fysio zijn jonge mensen en ik had contacten gelegd vorige week dus ik mocht een dagje meelopen.
Ik heb hierdoor goed binnen kunnen kijken in het ziekenhuis.
Je moet je een soort grote open ruimte voorstellen met verschillende huisjes. 1 huisje Is voor opname daar meld de patiënt zich aan en word er gescreend door wie hij gezien moet worden. Dan gaan ze in een lange rij wachten en de dokter begint bij de persoon die er als 1e Was en zo naar de 2e etc. Dus hoe eerder je er bent hoe meer kans je hebt dat de dokter je kan beoordelen. Dus geen afspraaktijden.
Er Is een apart gebouw voor vrouwen opnamens en mannen. Dus als je moet blijven en word opgenomen ga je daar heen.
Kinderen zijn ook apart.
Ze hebben een operatie kamer waar ze eigenlijk alleen keizersnede doen. Grote operatie gaan naar groot ziekenhuis in umtata. De ergo/fysiotherapeut doet eerst bezoekers op de afdeling en helpt patienten waar nodig. En dan ziet ze "poliklinisch" patiënten. Ondertussen zijn ze ook gedeeltelijk dokter en diëtiste omdat er niet genoeg mensen zijn.
Mijn hart breekt wel even als je dat soort dingen ziet. Een man die door een raam Was gegaan met zijn arm en zenuwen beschadig heeft moet eigenlijk gelijk worden geopereerd om wat te redden maar de traumachirurg heeft pas woensdag over een week plek. Wat uiteindelijk betekent als het niet sneller gebeurt dat de arm geamputeerd moet worden.
Een jongetje met HIV die 18kg weegt die eruit ziet als 7 maar uiteindelijk 15 blijkt te zijn
Wat hebben wij het dan toch goed qua zorg ook.
Ik werk met liefde in het ziekenhuis waar We van alle gemakken voorzien zijn en toch klaag ik regelmatig als iets op Is en ik naar beneden moet om het uit het magazijn te halen. Maar als je ziet dat ze hier verbanden moet wassen en hergebruiken en een zeecontainer als motuarium tjah dan hebben wij in Nederland echt niet te klagen. De verhalen die je hier hoort breken je hart maar het mooie Is dat de mensen de hulp waarderen en dankbaar zijn. Woensdag Was een mooie dankbare dag. Veel om dankbaar voor te zijn voor ons Nederlanders.
Donderdag hebben We patiënten die gescreend waren door grace vision (organistie die mensen helpt met oogproblemen in het ziekenhuis) gebracht naar het grote ziekenhuis in de buurt (ongeveer 1.5uur met de auto) en hen daar geholpen om in te schrijven etc . Deze mensen krijgen een staaroperatie en halen We dan zaterdag weer op.
In de ochtend heb ik donderdag op de kleuterschool op het terrein meegeholpen. Ik heb bijbelverhalen verteld en liedjes gezongen dat vonden de kinderen erg leuk.
Op vrijdag hebben We opnieuw huisbezoeken gedaan. Ik ben daar een attractie , verschillende mensen willen op de foto en ik krijg complimenten over mijn mooie "afrikaanse" uiterlijk voor zo'n witte vrouw hahaha.. het blijft een interresant land om als blonde vrouw naar toe te gaan ;).
Ondertussen heb ik al geleerd hoe ik goedendag zeg en vraag hoe het gaat in xosa. Zee en haar vriendin helpen me hier graag en vinden het leuk om samen te oefenen. Dit stellen de Afrikanan zeer op prijs en het geeft mij mogelijkheid tot contacten.
-
14 April 2018 - 13:26
Jose:
Goed bezig Marloes!
Veel ervaring en indrukken die je opdoet. Toppertje x -
14 April 2018 - 13:33
Mariska:
Whouw wat een verhaal weer! Hoe bizar is het dat wij idd mopperen als iets op is terwijl je daar niet eens een magazijn heb! Toch maar weer even terug naar de basis en me bewust zijn van hoe goed wij het hier hebben! Zet hem op kanjer! X
-
14 April 2018 - 21:13
Reinard & Hennie:
Indrukwekkend verslag, goed herbeleefd ook, heel mooi geschreven ! We denken aan jou!
Still praying for you ! Hennie krijgt flashbacks van haar reis naar Kenia toen ze de foto van de kinderen zag. Wij vinden het erg dapper van je dat je ondanks de taalbarrière je nuttig kunt maken. Geniet ervan, natuurlijk wordt je hier gemist ;-) Shalom. -
15 April 2018 - 09:47
Mandy:
Wat doe je toch een goed werk! Zet' em op Topper!! -
15 April 2018 - 09:53
Jannetta Kambeel:
Molo sisi, hier een berichtje van je oude buurvrouw....kreeg via Eveline deze link en heb alle verhalen gelijk gelezen. Wat ontzettend leuk en bijzonder dat jij nu in Canzibe bent! Ik ben enorm jaloers want mijn “ hart” ligt daar ook nog steeds. Zoveel goede en mooie herinneringen en heel herkenbaar wat jij schrijft. Grappig dat ik precies weet waar je woont en waar je de weekenden doorbrengt. Heel veel succes met je prachtige werk, ik blijf je natuurlijk volgen! Hartelijke groeten van Jannetta. -
16 April 2018 - 15:43
Sjoukje.:
Wat indrukwekkend allemaal, mooi om te lezen veel succes Marloes.
Lieve groetjes van je tante. -
17 April 2018 - 12:23
Martha:
Ik liep iets achter, berichten kwamen binnen in mijn SPAM, maar ben nu weer helemaal op de hoogte van je belevenissen en ervaringen. Het klinkt allemaal super goed, heftig en iets wat je niet in de koude kleren gaat zitten. Een mix qua gevoelens volgens mij. Je doet in ieder geval goed werk als ik het zo lees, echte fijn dat je iets kunt bijdragen! Ik kijk uit naar het volgende verslag. Groetjes Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
